𝙎𝙩𝙚𝙚𝙠 𝙟𝙚 𝙣𝙚𝙪𝙨 𝙣𝙞𝙚𝙩 𝙞𝙣 𝙖𝙣𝙙𝙚𝙧𝙢𝙖𝙣𝙨 𝙫𝙚𝙧𝙖𝙣𝙩𝙬𝙤𝙤𝙧𝙙𝙚𝙡𝙞𝙟𝙠𝙝𝙚𝙞𝙙

Zelf vond ik het een van de grootste uitdagingen en soms stoei ik er nog mee. Vaak riep ik; “Ja maar, dan wordt hij/zij ongelukkig!” of “Ja maar, dan gaat het niet goed!” In de praktijk zie ik het ook veel. Jezelf níet verantwoordelijk voelen en níet zorgen voor de ander is moeilijk. Of het nou in de relatie is met je ouders, je partner, je kind, vriend(in) of je collega.

Het breekt je hart om iemand in het ‘donker’ te zien en niet goed voor zichzelf zorgen, geen keuzes te maken of zichzelf in gevaar brengen. Je ziet de ander worstelen terwijl jij zo helder weet wat er nodig is (denk je in ieder geval).

Je hebt een groot hart, brede schouders, sterke armen en benen met een groot inzicht. Het is voor jou zó natuurlijk om voor de ander te zorgen, de lasten op je te nemen en de weg wat makkelijker te maken. Je doet het bijna ongemerkt.

𝙃𝙚𝙩 𝙞𝙨 𝙖𝙡𝙡𝙚𝙚𝙣 𝙣𝙞𝙚𝙩 𝙙𝙚 𝙗𝙚𝙙𝙤𝙚𝙡𝙞𝙣𝙜, 𝙣𝙚𝙩 𝙖𝙡𝙨 𝙙𝙖𝙩 𝙟𝙚 𝙚𝙚𝙣 𝙫𝙡𝙞𝙣𝙙𝙚𝙧 𝙣𝙞𝙚𝙩 𝙝𝙚𝙡𝙥𝙩 𝙪𝙞𝙩 𝙯𝙞𝙟𝙣 𝙘𝙤𝙘𝙤𝙣 𝙤𝙛 𝙚𝙚𝙣 𝙠𝙪𝙞𝙠𝙚𝙣 𝙪𝙞𝙩 𝙯𝙞𝙟𝙣 𝙚𝙞.

Iedereen komt ter wereld met zijn eigen levensmissie en de lessen die daarbij horen. Daar zijn ervaringen voor nodig en het is ieder zijn eigen verantwoordelijkheid hoe daar mee om te gaan.

Note; Als ouder ben je natuurlijk wel verantwoordelijk voor je kind, kijk goed naar wat hij/zij kan en mag leren.

Wanneer je hier moeite mee hebt zit er vaak een overtuiging, angst of behoefte van jezelf onder als;

• Overtuiging dat de ander het niet (goed) doet?
• Angst om de ander te verliezen en alleen te staan?
• Behoefte om gezien en geliefd te worden?

Het maakt dat je geneigd bent om stukjes verantwoordelijkheid van de ander over te nemen en zo jezelf gerust te stellen.

Deze geruststelling voelt prettig, maar heeft als keerzijde dat je de ander (en jezelf) de kans ontneemt om te groeien en iets te leren. Je ontneemt iemand de kans om vertrouwen en kracht op te bouwen, levenservaring op te doen en zichzelf te ontdekken.

𝙃𝙤𝙚 𝙙𝙤𝙤𝙧𝙗𝙧𝙚𝙚𝙠 𝙟𝙚 𝙙𝙞𝙩 𝙥𝙖𝙩𝙧𝙤𝙤𝙣 𝙚𝙣 𝙠𝙧𝙞𝙟𝙜 𝙟𝙚 𝙝𝙚𝙡𝙙𝙚𝙧 𝙬𝙚𝙡𝙠𝙚 𝙫𝙚𝙧𝙖𝙣𝙩𝙬𝙤𝙤𝙧𝙙𝙚𝙡𝙞𝙟𝙠𝙝𝙚𝙞𝙙 𝙗𝙞𝙟 𝙟𝙤𝙪 𝙝𝙤𝙤𝙧𝙩.

Verleg je focus naar jezelf. In plaats van te wijzen en medelijdend, boos of geïrriteerd te zijn, kijk je naar je eigen gevoel dat daaronder zit. Wat wordt er getriggerd en stel jezelf de vraag waarom, net zo lang tot je bij de kern bent. Zo krijg je inzicht in de motor die maakt dat jij je (te) verantwoordelijk voelt en kan je daarmee aan de slag.

𝙊𝙥 𝙙𝙚𝙯𝙚 𝙢𝙖𝙣𝙞𝙚𝙧 𝙣𝙚𝙚𝙢 𝙟𝙞𝙟 𝙫𝙚𝙧𝙖𝙣𝙩𝙬𝙤𝙤𝙧𝙙𝙚𝙡𝙞𝙟𝙠𝙝𝙚𝙞𝙙 𝙫𝙤𝙤𝙧 𝙟𝙚𝙯𝙚𝙡𝙛!

Er ontstaat ruimte voor helderheid en rust. Hoe de ander daar op reageert is aan de ander, maar je kan maar zo worden verrast en blijken je angstscenario's niet waar te zijn.