𝙕𝙪𝙧𝙚 𝙖𝙥𝙥𝙚𝙡𝙨, 𝙗𝙡𝙖𝙪𝙬𝙚 𝙥𝙡𝙚𝙠𝙠𝙚𝙣 𝙚𝙣 𝙖𝙣𝙙𝙚𝙧𝙚 𝙧𝙚𝙡𝙖𝙩𝙞𝙚𝙥𝙚𝙧𝙞𝙠𝙚𝙡𝙚𝙣

(Emotionele blauwe plekken dan. Gevoel zie ik meestal in beelden, vandaar al mijn beeldspraak😊)

Deze blauwe plekken hebben we allemaal. Gevoelige punten die zijn ontstaan door nare ervaringen. Meestal weet je ze wel te ontwijken, maar soms stoot je er tegenaan en doen ze zeer.

Ed en ik net zo. Hoezeer onze ouders over het algemeen ook hun best hebben gedaan, hebben ze niet kunnen voorkomen om delen van hun verdriet, pijn en angst door te geven. De meesten niet van hun generaties (en die daarvoor) omdat de tijd daar niet naar was. Nu wel, vandaar dat zoveel mensen nu worstelen met energie en trauma uit hun familiesysteem.

𝘿𝙚𝙯𝙚 𝙚𝙢𝙤𝙩𝙞𝙤𝙣𝙚𝙡𝙚 𝙚𝙧𝙛𝙚𝙣𝙞𝙨 𝙠𝙤𝙢𝙩 𝙫𝙖𝙖𝙠 𝙩𝙪𝙨𝙨𝙚𝙣 𝙥𝙖𝙧𝙩𝙣𝙚𝙧𝙨 𝙞𝙣 𝙩𝙚 𝙨𝙩𝙖𝙖𝙣 𝙚𝙣 𝙯𝙤𝙧𝙜𝙩 𝙫𝙤𝙤𝙧 𝙧𝙪𝙞𝙨 𝙞𝙣 𝙝𝙪𝙣 𝙘𝙤𝙢𝙢𝙪𝙣𝙞𝙘𝙖𝙩𝙞𝙚.

Zo ook bij ons.

Ik noem het periodes van wrijving. Periodes waarin we beide in onze overlevingsmechanismen schieten en vooral gehoord willen worden, waardoor juist niemand wordt gehoord. Dat is het lastige.

Een iemand moet dan die de eerste stap of beweging maken en de brug naar zijn eigen gevoel slaan en zijn behoefte uitspreken. Als je in conflict bent met elkaar kan dat lastig zijn, begin dan eerst bij jezelf.

Stel de vragen die je aan je partner stelt eens aan jezelf. Luister jij naar jezelf en weet je wat je verlangen is? Wat heb je nodig van jezelf? Je krijgt inzicht in je werkelijke verlangen en waar jouw blauwe plekken zitten zodat je deze kan gaan helen.

𝙅𝙚 𝙥𝙖𝙧𝙩𝙣𝙚𝙧 𝙬𝙤𝙧𝙙𝙩 𝙙𝙖𝙣 𝙚𝙚𝙣 𝙖𝙖𝙣𝙫𝙪𝙡𝙡𝙞𝙣𝙜 𝙤𝙥 𝙟𝙤𝙪𝙬 𝙡𝙚𝙫𝙚𝙣, 𝙞𝙣 𝙥𝙡𝙖𝙖𝙩𝙨 𝙫𝙖𝙣 𝙚𝙚𝙣 𝙞𝙣𝙫𝙪𝙡𝙡𝙞𝙣𝙜

Ed en ik hadden best wat blauwe plekken toen we elkaar leerde kennen. Het zorgde voor herkenning bij elkaar, maar ook voor flink wat zure appels. En eerlijk is eerlijk, als er dan een zure appel op de schaal ligt wil ik hem het liefst laten liggen, maar zo werkt het niet. Dan gaat hij rotten. En stinken

Afgelopen periode hadden we ook zo’n zure appel, eentje die we kenden. Dat vond ik er ook vervelend aan, dat hij wéér op de fruitschaal lag. Die hadden we toch al gehad? Maar nee, niet helemaal. Het was een zelfde soort zure appel, maar in een verder stadium.

Inmiddels weten we wel hoe we ermee om moeten gaan. Het is een proces van openstellen, goed kijken en luisteren waardoor er steeds meer lucht komt en we er doorheen komen. We kennen de fases van worstelen tot inzicht, groei en heling en iedere keer komen we een stap verder.

𝘿𝙖𝙩 𝙞𝙨 𝙝𝙚𝙩 𝙛𝙞𝙟𝙣𝙚 𝙫𝙖𝙣 𝙚𝙧𝙫𝙖𝙧𝙞𝙣𝙜. 𝙅𝙚 𝙡𝙚𝙚𝙧𝙩 𝙝𝙤𝙚 𝙟𝙚 𝙚𝙧𝙜𝙚𝙣𝙨 𝙢𝙚𝙚 𝙤𝙢 𝙢𝙤𝙚𝙩 𝙜𝙖𝙖𝙣 𝙬𝙖𝙩 𝙢𝙖𝙖𝙠𝙩 𝙙𝙖𝙩 𝙙𝙚 𝙖𝙥𝙥𝙚𝙡𝙨 𝙨𝙩𝙚𝙚𝙙𝙨 𝙢𝙞𝙣𝙙𝙚𝙧 𝙯𝙪𝙪𝙧 𝙬𝙤𝙧𝙙𝙚𝙣.

Zo groei je samen als individu en als partners en kan je een leven bouwen waar je allebei gelukkig van wordt.